Ο διαγωνισμός μαγειρικής και ο πραγματικός νικητής

«Τα  παραμύθια της κυρά – Φωτεινής»

Ο διαγωνισμός μαγειρικής και ο πραγματικός νικητής.

Μία φορά κι ένα καιρό, ζούσε μια γλυκιά γιαγιά στο πιο μικρό  χωριό του Πηλίου… Την φώναζαν κυρά – Φωτεινή και ήταν πάντα γλυκιά, με μια καλή κουβέντα για όλους… Λάτρευε να προσφέρει γλυκίσματα στους περαστικούς, να μιλάει με όλους, να βοηθάει τους ανήμπορους...μα πιο πολύ της άρεσε να μαθαίνει πράγματα στις εγγονές της… Τις μάθαινε πώς να φτιάχνουν γευστικά ροφήματα από βότανα, ποια από αυτό είναι θεραπευτικά, πώς να τα χρησιμοποιούν στο φαγητό, πώς να το κάνουν πιο νόστιμο… κι άλλα πολλά…

 Πάντα όμως, πριν τα δύο κοριτσάκια κοιμηθούν τους έλεγε ένα μικρό παραμύθι… Ο λόγος της, λες κι ήταν στολισμένος με μουσική… όποιος άκουγε τα παραμύθια που έλεγε της νύχτες, ότι και να ‘χε, ηρεμούσε..

Μία κρύα νύχτα λοιπόν, του χειμώνα, που τα δυο  της εγγονάκια μάλωναν ασταμάτητα για το  ποια θα καθίσει στην αγκαλιά της, η γιαγιά σκέφτηκε να τους πει μια ιστορία …:

Κάποτε, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ζούσαν μέσα σε ένα παλάτι δυο πριγκιποπούλες… Η μαμά τους είχε φύγει μακριά κι έτσι ζούσαν με το πατέρα τους και τη μητριά τους. Ήταν όμορφες πολύ, και η ψυχή τους ήταν γεμάτη καλοσύνη και αγάπη. Μία μέρα λοιπόν, έφτασε στο παλάτι ένα ταχυδρομικό περιστέρι με ένα μήνυμα…

 «Καλούνται όλες οι όμορφες νέες του παλατιού να διαγωνιστούν σε έναν αγώνα μαγειρικής! Η νικήτρια θα κερδίσει  τη χρυσή κουτάλα του βασιλιά και θα έχει τη τιμή να γίνει αρχισεφ στα μαγειρεία του».

Τα δύο κοριτσάκια, που τους είχε μάθει η γιαγιά τους να μαγειρεύουν υπέροχα, από πολύ μικρές, άρχισαν αμέσως να σκέφτονται πρωτότυπες συνταγές …

-      Εγώ θα μαγειρέψω πάπια με λεμονάκια και αμύγδαλο!!

-      Εγώ θα κάνω κοκκινιστό ελάφι με κυδώνια και λαχανικά!!

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, κι έφτασε η μέρα του διαγωνισμού!! Τα κορίτσια, είχαν τόσο άγχος, που ούτε καλά καλά μιλούσαν η μία στην άλλη. Φοβόντουσαν μην μαρτυρήσουν κανένα μυστικό από τη συνταγή τους και χάσουν την ευκαιρία να κερδίσουν στο διαγωνισμό! Εκείνη την μέρα λοιπόν τα δύο κορίτσια, έβαλαν τα καλά τους και ξεκίνησαν για το παλάτι… Από διαφορετικά μονοπάτια όμως… Γιατί δεν ήθελαν πια ούτε να κοιταχτούν… Όταν έφτασαν στο παλάτι, οι αυλικοί τις τοποθέτησαν σε ένα τραπέζι, μαζί με τις υπόλοιπες διαγωνιζόμενες, και τους είπαν να περιμένουν μέχρι να τους καλέσει ο σεφ για να δείξουν τι έχουν ετοιμάσει… Καθώς λοιπόν περίμεναν, και λίγο πριν έρθει η σειρά τους, έφτασε στο παλάτι ένα μικρό αγοράκι που έψαχνε έντρομο να τις βρει!

Η κυρά – Φωτεινή αρρώστησε και ζητάει τα εγγονάκια της!!! Μόλις το άκουσαν αυτό τα κορίτσια, τρόμαξαν..

-      Ποια αρρώστησε;;;

-      Μα πως;; εμείς την αφήσαμε καλά!!

-      Ναι αλλά, πάψατε να είστε αγαπημένες… κι αυτό την στεναχώρησε τόσο, που αρρώστησε!

Τότε τα δύο κορίτσια, δίχως δεύτερη σκέψη, παράτησαν τα πάντα κι έτρεξαν κοντά της. Εκείνη, όταν τα είδε αγαπημένα κοντά της, χάρηκε! Χάρηκε τόσο πολύ, που λες και η αρρώστια της ήταν ένα σύννεφο του διαλύθηκε… Κι έγινε καλά και ξανασηκώθηκε από το κρεβάτι της…

Κι έτσι, μόλις η κυρά – Φωτεινή δυνάμωσε, έκαναν μεγάλο πανηγύρι στο χωριό!! Μα το μενού είχε μόνο… πάπια με λεμονάκια και αμύγδαλο και κοκκινιστό ελάφι με κυδώνια και λαχανικά!! Τότε λοιπόν τα δύο κοριτσάκια κατάλαβαν πώς κανένας διαγωνισμός δεν έχει αξία, αν φωλιάσει στη καρδιά σου η ζήλεια κι ο ανταγωνισμός.

Καληνύχτα κοριτσάκια μου !