ο Μητούλης του Αη Βσίλη και τα χρώματα

Αφηγητής: Κάποτε σ’ ένα μικρό χωριό στην Ζαχαροχώρας  ζούσε ένα μικρό ξωτικό με την μεγάλη οικογένειά του….Είχε 8 παιδάκια! Ζούσαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι  σ’ ένα καραμελόσπιτο πάνω σε ένα κέικ που ήταν μεγάλο όσο ένα βουνό …

 Αυτό λοιπόν το μικρό ξωτικό, που το όνομα του ήταν Μυτούλης, ήταν πολύ εργατικό και δούλευε συνεχώς.  Όταν δεν  είχε δουλειά στο εργαστήρι του Αη Βασίλη, στη συναρμολόγηση παιχνιδιών, έφτιαχνε όλα τα γλυκά του παλατιού για το βασιλιά της Ζαχαροχώρας, τον Πιπίνο τον Ά !!! Ο Μυτούλης λοιπόν καθώς έφτιαχνε μία μεγάλη τούρτα για τα γενέθλια του βασιλιά της χώρας του, ένα πουλάκι μπήκε από το παράθυρο και ακούστε τι του είπε :

Πουλάκι:  Μυτούλη, Μυτούλη τρέξε!!!  Κάτι συμβαίνει!!!

Μυτούλης: Τι έγινε καλό μου πουλάκι ; Γιατί είσαι τόσο αναστατωμένο ; Τι συνέβη εξήγησε μου κι αν μπορώ θα σε βοηθήσω!!

Πουλάκι: Αχ κυρ- Μυτούλη μου…Είμαι πολύ θλιμμένο γιατί ο φίλος μου το περιστεράκι που φέτος πήγε για πρώτη φορά σχολείο, μου είπε ότι η κυρία τους, τους μίλησε για το πώς να φτιάχνουν μόνα τους  το πορτοκαλί, το μωβ και το πράσινο και αυτό το καημένο εκείνη την ημέρα δεν πήγε σχολείο επειδή ήταν άρρωστο και φοβάται ότι η κυρία του η Κουκουβάγια θα το μαλώσει επειδή δεν τα ξέρει….

Μυτούλης: Βρε καναρινάκι μου αυτό ήταν όλο… Νόμιζα κι εγώ ότι ήταν τίποτα το σοβαρό…

Πουλάκι: Και δεν είναι σοβαρό που θα τον μαλώσει η δασκάλα του…;

Μυτούλης: Λοιπόν, άκου τι θα κάνουμε…Το απόγευμα που θα τελειώσω με την τούρτα του βασιλιά, να τον πάρεις και να έρθεις εδώ να σας δείξω εγώ ποια είναι τα χρώματα και πώς από αυτά θα δημιουργήσετε κι άλλα, περισσότερα…

Πουλάκι: Μα το λες αλήθεια καλέ μου φίλε;

Μυτούλης: Και βέβαια καναρινάκι μου!!!

Αφηγήτης:  Τότε το μικρό καναρίνι έτρεξε και βρήκε το φιλαράκι του, το περιστεράκι και του εξήγησε πως ο κυρ Μυτούλης θα τον βοηθήσει με τα χρώματα και ότι τους προσκάλεσε εκεί που εργαζόταν για να τους τα δείξει…Έτσι οι δύο φίλοι όταν ήρθε το απόγευμα πήγαν στο ζαχαροπλαστείο του κυρ- Μυτούλη…

Μυτούλης: Βρε καλώς τους…Ελάτε-ελάτε! Κι ότι σας  σκεφτόμουν ! Λοιπόν για έλα εδώ εσύ περιστεράκι μου να σου δείξω κάτι!

Πουλάκι: Τι  τι ;;;; είπε το καναρίνι; Μπορώ να δω κι εγώ;

Μυτούλης: Βεβαίως μικρέ μου…

Αφηγητής: Τότε το ξωτικό έβγαλε από το ψυγείο του τρεις λεκάνες με τρεις διαφορετικές κρέμες . η μία είχε κόκκινο χρώμα, η άλλη κίτρινο και η άλλη μπλε!

 Μυτούλης: Και που να δείτε και την συνέχεια!

Αφηγητής: Τότε, το μικρό ξωτικό πήρε λίγο κόκκινο και λίγο κίτρινο και αφού τα έβαλε σε ένα πιατάκι άρχισε να τα ανακατεύει καλά!

Μυτούλης: Τι παρατηρείτε; Τους ρώτησε.

 Πουλάκια:  Παρατηρήσαμε ότι βάζοντας κόκκινο και κίτρινο βγάζουμε το πορτοκαλί!

Μυτούλης:  Μπράβο!!!! Το καταλάβατε!

Περιστεράκι: Ουάουουουου!!!! Ώστε έτσι μπορούμε να φτιάξουμε το πορτοκαλί  ε;

 Αφηγητής: Στην συνέχεια, βάζει μπλε και κίτρινη κρεμούλα και βγάζει πράσινη! Και μετά βάζει μπλε και κόκκινη και βγάζει το μωβ!

   

 Μυτούλης: Ναι γλυκό μου, ελπίσω τώρα να τα κατάλαβες!   

 Περιστεράκι: Μα βέβαια τα κατάλαβα ! Σε ευχαριστώ πολύ καλό μου ξωτικό! Και συγνώμη που σε καθυστέρησα από τη δουλειά σου!

Μυτούλης: Παρακαλώ παρακαλώ! Μα μη μου ζητάς συγνώμη! Ο Άγιος Βασίλης πάντα μας λέει πως πρέπει να βοηθούμε όποιον μας έχει ανάγκη!

Αφηγητής: Έτσι τα δύο πουλάκια έφυγαν χαρούμενα αφού τώρα πια και οι δύο ήξεραν πώς να φτιάξουν μόνοι τους το πορτοκαλί, το μωβ και το πράσινο !!!