Ποιήματα 28ης Οκτωβρίου

Ποιήματα 28ης Οκτωβρίου

ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝΕ ΠΟΛΕΜΟ

Όταν κάνουνε πόλεμο

η γη έχει πονόλαιμο

πονάει η καρδιά της

και κλαίνε τα παιδιά της.

Ενάντια στον  πονόλαιμο

στον πόνο και στον πόλεμο

υπάρχει μια ασπιρίνη

άνθρωποι, πέστε: ΕΙΡΗΝΗ

ΜΗΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΙΚΡΟ

Μην με βλέπετε μικρό
και θαρρείτε πως δεν ξέρω
τι σημαίνει η Ελλάδα
για εμάς όλους εδώ !

Μου ’χουν πει για το σαράντα,
πως ένα κρύο πρωινό
ζητήσαν να μας πάρουν
το άγιο χώμα που πατώ.

Ο παππούς τότε που λέτε
πήγε πάνω στα βουνά
να στηρίξει όπως λέει
το «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς.

Θέλω τώρα να φωνάξω
ένα μεγάλο ευχαριστώ
σε εσάς που πια δε ζείτε
για να ’μαι Έλληνας εγώ.

ΑΘΑΝΑΤΗ  ΕΛΛΑΔΑ

Αθάνατη Ελλάδα μας

στον κόσμο ξακουσμένη,

μ’ όλες τις χάρες οι Θεοί

σ’ έχουνε προικισμένη.

Γαλάζιος είν’ ο ορανός,

γαλάζια η θάλασσά σου,

γαλάζια κι η σημαία σου,

το θείον έμβλημά σου.

Χαρείτε Ελληνόπουλα,

Του Έθνους η ελπίδα.

Χαρείτε, γιατί έχουμε

Τρισένδοξη Πατρίδα.

Ο Χ Ι

ΟΧΙ, φωνάζουν στον εχθρό

τα ηρωικά παιδιά σου,

Πατρίδα πολυπόθητη

πάνω στα σύνορά σου.

Πέρασαν χρόνια αρκετά

από τη μέρα εκείνη,

που ο Ιταλός στη χώρα μας

μπήκε να τη μολύνει.

ΟΧΙ, τότε φωνάξανε,

Πατρίδα τα παιδιά σου,

και με το ΟΧΙ πέσανε

Για την Ελευθεριά σου.

Γι’ αυτό το ΟΧΙ, που είπανε,

Πατρίδα, τα παιδιά σου

γιορτάζουμε όλοι σήμερα

στη λεύτερη αγκαλιά σου.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Πατρίδα μου γλυκιά

Ελλάδα μου εσύ

από τα χρόνια τα παλιά

είσαι τόσο θαυμαστή.

Τ’ όνομά σου είναι γνωστό

σε όλη την Οικουμένη

η δόξα σου αθάνατη

σ’ όλο τον κόσμο μένει.

Πολύ σε αγαπώ

πατρίδα μου καλή

ποτέ δε σε ξεχνώ

κι ας πάω σ’ άλλη γη.

Η  28^η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Πολεμούν στην Αλβανία

όλοι για τη Λευτεριά,

η Ελλάδα η αιωνία

δε θα μείνει στη σκλαβιά.

 

Όλους τώρα μας ενώνει

η Πατρίδα μας, παιδιά,

την Ελλάδα στεφανώνει

πάλι η δόξα η παλιά.

Δόξα στην Ελλάδα,

δόξα στ’ αθάνατα παιδιά,

που ’δώσαν τη ζωή τους

για την Ελευθεριά.

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Παρέλαση αρχίζει

στρατιώτες προχωρούν

αεροπόροι, ναύτες

ωραία περπατούν.

Να κι ο σημαιοφόρος,

ο πρώτος στη σειρά

τη γαλανή σημαία

περήφανα κρατά.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Χαρά μεγάλη έχουμε

ελεύθεροι που ζούμε

και σήμερα γιορτάζουμε

γελάμε τραγουδούμε.

Ζήτω η Πατρίδα μας,

ζήτω  και η Λευτεριά μας,

ευχή για ΕΙΡΗΝΗ ας κάνουμε

μες’  από την καρδιά μας!

ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

Σαν την Πατρίδα μου, καμιά

στον κόσμο δεν είν’ άλλη,

να ’χει γαλάζιον ουρανό,

δαντέλα τ’ ακρογιάλι.

Βουνά, λαγκάδια, ρεματιές

μοσχοβολούν θυμάρι.

Χρυσάφι ο ήλιος δω σκορπά

κι ασήμι το φεγγάρι.

Εδώ φυτρώνει κι η ελιά

Με τ’ αργυρά τα κλώνια.

Η Δόξα εδώ γεννήθηκε

απ’ τα παλιά τα χρόνια.

ΠΙΝΔΟΣ

Πάνω στην Πίνδο στης τιμής

τα μαρμαρένια αλώνια

πολέμησαν οι Έλληνες

με κρύο και με χιόνια.

Πολέμησαν για λευτεριά

του έθνους την περηφάνια

κι η δόξα τη στεφάνωσε

μ’ αμάραντα στεφάνια.

Πάνω στις Πίνδου τα βουνά

προτείνοντας τη λόγχη

είπε ο στρατός μας στον Εχθρό

«δεν θα περάσεις, όχι».

Η ΣΗΜΑΙΑ

Με καμάρι περπατώ

και στο χέρι σε κρατώ

δίχρωμη σημαία.

Κυματίζεις με χαρά

σε χαϊδεύει τρυφερά

τ’ απαλό τ’ αγέρι.

Με αγάπη σε θωρώ

σε κρατώ σα θησαυρό

στο μικρό μου χέρι.

28^η του Οκτώβρη

Άλλη μια φορά

όπως άλλοτε  ξανά

ήρθανε εχθροί πολλοί

να μας πάρουνε τη γη.

28^η του Οκτώβρη ήτανε

που στην Ελλάδα μπήκανε

Ιταλοί και Γερμανοί

οι καινούριοι μας εχθροί.

Όμως τι κι αν ήτανε πολλοί

κι ας είχαν τόσο ετοιμαστεί

νικηθήκαν ξαφνικά

και μετάνιωσαν πικρά.

ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ

Σαν τη μανούλα τη γλυκιά

και σαν την Παναγία,

τόσο, Σημαία, σ’ αγαπώ

και σου ’χω εγώ λατρεία.

Καθώς τ’ αγέρι που φυσά

ψηλά σε ξεδιπλώνει

σαν τη γαλάζια θάλασσα

είσαι και σαν το χιόνι.

Έχεις κι ένα χρυσό σταυρό

κι είσαι γεμάτη χάρη

κι έχω χαρά να σε κρατώ

Σημαία, με καμάρι.

Ο Χ Ι

Σήμερα η Πατρίδα μας

φορεί τα γιορτινά της

κι απ’ άκρη σ’ άκρη αχολογούν

τα κατορθώματά της.

Σαν σήμερα οι Έλληνες

«ΟΧΙ» βροντοφωνάξαν,

αψήφησαν τον κίνδυνο

και τ’ άρματα αρπάξαν.

Κυνήγησαν τους Ιταλούς.

Νίκησαν! όπως πάντα

κι έδειξαν σ’ όλους, τι θα ’πεί

το «ΟΧΙ» του Σαράντα.

Εχθροί, δεν θα περάσετε

ποτέ μες στην Ελλάδα,

γιατί’ είναι γη της λεβεντιάς,

της Λευτεριάς λαμπάδα!

ΠΑΤΡΙΔΑ  ΕΛΛΑΔΑ

Σ’ αυτή την όμορφη τη χώρα

είδα το φως πρώτη φορά,

την πρώτη ανάσα και πνοή μου

την πρώτη ένιωσα χαρά.

Σαν μάνα, Ελλάδα, σ’ αγαπάω

κι αυτή σου η αγάπη μ’ οδηγεί,

περηφανεύομαι για σένα

ΟΧΙ

 Σήμερα η πατρίδα μας

Έχει γιορτή και πάλι

Γιορτάζει υπερήφανη

Μια νίκη της μεγάλη.

Σαν σήμερα οι Έλληνες

απάντησαν το Όχι

και νίκησαν τους Ιταλούς

με το όπλο και τη λόγχη.

Σαν σήμερα οι Έλληνες

τους Ιταλούς νικήσαν

και την ελευθερία τους

με αίμα εκερδίσαν.

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

 Μια μέρα φθινοπωρινή

Κρύα χωρίς λιακάδα

Οι Ιταλοί θελήσανε

Να πάρουν την Ελλάδα.

Μα οι Έλληνες απάντησαν

ΟΧΙ με ένα στόμα

Εχθρού ποδάρι δεν πατά

Στο Ελληνικό το χώμα.

Γιατ’ είναι χώμα ιερό

Με αίμα ποτισμένο

Κι από τα χρόνια τα παλιά

Δάφνες μυρτιές, σπαρμένο.

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑ

 Πάνω στης Πίνδου τις κορφές σε κάθε κόχη,

Βροντόλαλο αντιλάλησε το ΌΧΙ.

Κι όλοι το ξέρουν από τότε και για πάντα,

Αθάνατο πως είναι το Σαράντα!

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟ «ΟΧΙ»

Εστολίσαμε την τάξη

με της δάφνης τα κλωνάρια

να γιορτάσουμε και φέτος

τα γενναία παλικάρια.

Εστολίσαμε την τάξη

Με ωραία σημαιάκια

Και γιορτάζουμε το ΌΧΙ

Του σχολείου μας τα παιδάκια.

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 Στα βουνά της Αλβανίας

Της Ελλάδας τα παιδιά

Πολεμούνε τον εχθρό μας

Όλα τους με μια καρδιά

Πολεμούνε σαν λιοντάρια

Μπρος στην πρώτη τη γραμμή

Απ’ το χώμα μας μην πάρει

Ο εχθρός μια σπιθαμή.

Κάνουν τείχος τα κορμιά τους

Μην περάσει η σκλαβιά

Και προσφέρουν τη ζωή τους

Για τιμή και λευτεριά.

Δε φοβούνται ούτε βόλια

Ούτε χιόνι και βοριά

Και την πείνα τους ξεχνούνε

Πάντα για τη λευτεριά.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

Ας τραγουδήσουμε παρέα

Τραγούδια για τη λευτεριά

Και ας υμνήσουμε και πάλι

τη δόξα την παλικαριά.

Τιμή και δόξα στην Ελλάδα

Που βροντοφώναξε το ΌΧΙ

Τιμή και δόξα στους φαντάρους

Που με το όπλο και τη λόγχη

Πολέμησαν μέσα στα χιόνια

Με μια ψυχή με μια καρδιά

Κι έδειξαν ότι δε νικάνε

Τα όπλα αλλά η καρδιά.

ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ

Ζήτω ζήτω του σαράντα

Η γενιά η τιμημένη,

Που στη μνήμη της πατρίδας

Αλησμόνητη θα μένει.

Στον τσολιά και στον φαντάρο

Η εικοστή ογδόη ανήκει

Γιατί αυτοί μας εχαρίσαν

Με το αίμα τους τη νίκη.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ας χαρούμε την Ελλάδα

Στου Χριστού το φως λουσμένη

Μιαν Ελλάδα ευτυχισμένη

Μιαν Ελλάδα δοξασμένη.

Η ΣΗΜΑΙΑ
Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της Πατρίδας η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ’ αγεράκι τ’ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκο αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή
είν’ ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σαν μητέρα σ’ αγαπώ.

Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή
νά ‘σαι πάντα δοξασμένη,
ω! Σημαία γαλανή.

Η ΣΗΜΑΙΑ
Αυτό είναι το ιερό πανί, το γαλανό και τ’ άσπρο
κομμάτι απ’ ανοιξιάτικο και ξάστερο ουρανό
που’ ναι λευκό σαν τον αφρό, του κύματος που ανθίζει
σε περιγιάλι ολόμορφο, σε πέλαο μακρινό.

Αυτό είναι το ιερό πανί, που όταν περνάει μπροστά μας
υγραίνονται τα βλέφαρα και σπαρταράει η καρδιά.
Έκλαψαν μάτια και καρδιές, επάνω της κι οι κόρες
τις νύχτες την υφαίνανε κρυφά στον αργαλειό.

Είναι η σημαία τη βλόγησαν παπάδες μ’ άσπρα γένια
μες στης σκλαβιάς το τρίσβαθο κι απόκρυφο σχολειό
είναι μια αθάνατη πνοή, που ορμάει να ζωντανέψει
με ανατριχίλα ανέκφραστη το δίχρωμο πανί.

ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ

Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια,
πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια
κι ως τ’ άστρα φτάνουν οι φωτιές

Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη,
κάθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η Λευτεριά.

Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή “αέρα”
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα
άλλη δε γνώρισε η ψυχή.

Τιμή σ’ αυτούς που βροντερά
είπανε το “ΟΧΙ” κάποια μέρα!
Τιμή σε εκείνους που “αέρα”
με στήθη φώναζαν γερά.

ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Για μας παιχνίδι ο πόλεμος και το ντουφέκι γλέντι.
Τα βόλια που σφυρίζουνε, δε σκιάζουν το λεβέντη.
Κι είναι χαρά, Πατρίδα μου, για σε να πολεμήσω
και τη ζωή που μού ‘δωσες, να σου τη δώσω πίσω.

Τώρα, που το άδικο του εχθρού με βασανίζει χέρι,
γέροι, γυναίκες και παιδιά, θε να γενούμε ταίρι.
Ένας στρατός, με μια καρδιά, σε μια φωνή θ’ ακούμε!
“Ελεύθερα πεθαίνουμε και δούλοι εμείς δε ζούμε”!

Οι Θερμοπύλες τό ‘δειξαν, τ’ Αρκάδια, οι Μαραθώνες
και τό ‘δαν και θαμπώθηκαν χώρες, λαοί και αιώνες.
Μες στην καρδιά με γράμματα, γραμμένο μια για πάντα
πάντ’ άσβηστο, πάντ’ άγρυπνο, θα ζει και το Σαράντα.

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ
Άρματ’ αν σου λείπουν και κανόνια
σου περσεύει η πίστη κι η καρδιά.
Τρεις χιλιάδες ένδοξα όλα χρόνια
τη χρυσή σου αγιάζουν λευτεριά.

Κι είναι κάθε χρόνος, κάθ’ αιώνας,
ένα στέφος άυλο, ένας στρατός.
Άνισος στα σίδερα ο αγώνας
άνισος και στα όπλα του φωτός.

Με τ’ αστραφτερό σου οπλίσου δίκιο,
χτύπησε τη βία θαρρετή.
Κάλλιο να’ χεις θάνατο αντρίκειο,
παρά να ζεις δίχως αρετή.

Μα, γλυκιά μου Ελλάδα, δεν πεθαίνεις,
όπως δεν επέθανες ποτέ.
Ζεις αιώνια κι όλους ανασταίνεις,
όταν ξαναλές “Μολών λαβέ”.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ
Στην ιστορία των λαών
σύμβολο θα’ ναι πάντα
οι Έλληνες, το ΟΧΙ τους
κι ο Οκτώβρης του Σαράντα!

Τ’ αηδόνι απ’ την Ανατολή
και τα πουλιά απ’ τη Δύση,
σ’ όλο τον κόσμο τραγουδούν
κι οι ουρανοί αντιλαλούν.

Πως πάλι η `Ελλάδα μια φορά
το δρόμο για τη Λευτεριά,
το δρόμο για τη Λευτεριά
στον άνθρωπο θα δείξει!

Στης Αλβανίας τα βουνά
κι απάνω στ’ άσπρο χιόνι,
της νιότης και της λεβεντιάς
ο ανθός με το αίμα της καρδιάς.

Γράφει πως πάντα εδώ θα ζει
του Λεωνίδα η ψυχή
του Λεωνίδα η ψυχή
και του Κολοκοτρώνη.